Литаратурныя творы з казачными матывами (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

Толькi, сьвечку запалiўшы,

Сьветлячок адзiн, на дзiва,

Бачыў, з папарацi нешта

Як паўзло па сонных нiвах...

Яшчэ нешта бачыў вожык,

Але што? - i сам ня ведаў...

Распытаўся iх Музыка

I пайшоў на захад сьледам.

Доўга ён iшоў...

Аж бачыць:

Баразной iдзе Араты

I зь сяўнi шырокай сее

Жменяй чорныя зярняты.

Зацiкавiўся Музыка

I Аратага пытае:

- Што ты робiш гэта, дзядзька?

- Потам нiву засяваю...

Ды пытаецца ў Музыкi,

Скуль iдзе, зь якога краю.

На дарогу даў у торбу

Хлеба чорнага акраец.

Цэлы дзень iдзе Музыка,

Iзноў дзiва спатыкае.

Волат горы крышыць, ломiць

I з далiнамi раўняе.

Прывiтаўся зь iм Музыка,

Пра няшчасьце сваё кажа...

А на гэта хлапцу Волат:

- Я пайду з табою разам.

Пазаву Асiлка, брата,

На другiм канцы разоры

Ён сядзiць i днём i ноччу,

Ўе пяньковыя аборы,

Каб разьвесiць свае сiльлi

I за лета, i за восень

Зьнiшчыць птушак пералётных,

Што пустуюць нам калосьсе.

А ён хай паклiча Вяля,

Што стаiць каля папару,

Разганяе дратаванай

Пугай статак цёмных хмараў...

У запас набралi лапцяў

I кранулiся пад вечар

У далёкую дарогу,

Торбы ўськiнуўшы на плечы.

Падыйшлi да сiня-мора.

Мора дрэмле, серабрыцца.

Толькi аднаму Музыку

Ноччу месячнай ня сьпiцца.