Каля нябожчыка (на белорусском языке) :: Де Мопассан Ги
Страница:
5 из 5
Мы былi страшэнна бледныя. Сэрцы так бiлiся, што было вiдаць праз вопратку. Я спытаўся першы:
- Ты бачыў?..
- Бачыў.
- Можа, ён не памёр?
- Але ж ён ужо пачаў гнiць.
- Што ж рабiць?
Мой сябар вымавiў, вагаючыся:
- Трэба пайсцi паглядзець.
Я ўзяў свечку i ўвайшоў першы, абшукваючы позiркам увесь пакой, усе цёмныя куткi. Нiчога больш не варушылася. Я падышоў да ложка i аслупянеў ад здзiўлення i жаху: Шапэнгаўэр ужо не смяяўся! Твар быў скручаны жудаснай грымасай, зубы сцiснулiся, шчокi глыбока правалiлiся. Я прашаптаў:
- Ён не памёр!
Але страшэнны смурод даходзiў да мяне, душыў мяне. Я стаяў нерухома, неадрыўна глядзеў на яго, аслупянелы, нiбы ўбачыў здань.
Тады мой сябар узяў другую свечку i нахiлiўся. Пасля, не сказаўшы нi слова, узяў мяне за руку. Я паглядзеў, куды ён паказваў, i ўбачыў на падлозе пад фатэлем побач з ложкам Шапэнгаўэраў зубны пратэз, белы на цёмным дыване, адкрыты, нiбы гатовы ўкусiць.
Распад цела расцiснуў скiвiцы, i пратэз выпаў з рота.
У той дзень, пане, мне папраўдзе было страшна.
Сонца ўжо нiзка апусцiлася над зiхатлiвым морам, i таму сухотны немец падняўся, развiтаўся са мною i вярнуўся ў гатэль.
|< Пред. 1 2 3 4 5 >|