Казки (на белорусском языке)   ::   Киплинг Редьярд

- Цi не сустракаўся мне Кракадзiл? - злосна перапытаў Двухкаляровы Пiтон, Скалiсты Змей. - Знайшоў пра што пытацца!

- Прабачце, калi ласка! - казаў далей Слонiк. - Цi не можаце вы сказаць мне, што есць Кракадзiл у абед?

Тут Двухкаляровы Пiтон, Скалiсты Змей, не мог ужо больш стрымацца, хуценька раскруцiўся i велiзарным хвастом даў Слонiку грымака. А хвост у яго быў як цэп i ўвесь пакрыты лускою.

- Вось дык дзiва! - сказаў Слонiк. - Мала таго, што мой бацька бiў мяне, i мая мацi бiла мяне, i мой дзядзька бiў мяне, i мая цётка бiла мяне, i другi мой дзядзька, Павiян, бiў мяне, i другая цётка, Бегемоцiха, бiла мяне, i ўсе як ёсць бiлi мяне за страшэнную маю дапытлiвасць, - тут, як бачу я, пачынаецца тая ж самая гiсторыя.

I ён вельмi ветлiва развiтаўся з Двухкаляровым Пiтонам, Скалiстым Змеем, дапамог яму зноў абкруцiцца вакол скалы i пайшоў сабе далей; хоць яму нямала ўсыпалi, ён не вельмi дзiвiўся гэтаму, а зноў узяўся за дынi i зноў кiдаў шкарлупiну на зямлю, - бо, паўтараю, чым бы ён яе падымаў? - i хутка напаткаў нейкае бервяно, якое валялася каля самага берага соннай, смуроднай, мутна-зялёнай ракi Лiмпапо, акружанай дрэвамi, што наганяюць трасцу.

Але на самай справе, мой мiлы хлопчык, гэта было не бервяно, гэта быў Кракадзiл. I падмiргнуў Кракадзiл адным вокам - вось так!

- Прабачце, калi ласка! - звярнуўся да яго Слонiк вельмi ветлiва. - Цi не здаралася вам сустрэць дзе-небудзь блiзка ў гэтых мясцiнах Кракадзiла?

Кракадзiл падмiргнуў другiм вокам i высунуў напалавiну свой хвост з вады.