JК
Мартэнава дачка (на белорусском языке) :: Де Мопассан Ги
Страница: 1 из 8---------------------------------------------
Де Мопассан Ги
Мартэнава дачка (на белорусском языке)
Гi дэ Мапасан
Мартэнава дачка
Пераклад: Нiна Мацяш
Гэта здарылася з iм у нядзелю, пасля абеднi. Ён выйшаў з царквы, скiраваў на пралеглую ярам дарогу, якая вяла дадому, i тут уперадзе заўважыў Мартэнаву дачку: яна таксама вярталася дахаты.
Побач з дзяўчынаю паважнай ступою заможнага фермера iшоў бацька. Ён заўсёды надзяваў нейкi шэры суконны сурдут - не любiў блузаў: на галаве ў яго быў шыракаполы капялюш.
Дзяўчына была ў туга зашнураваным гарсэце, якi надзявала яна толькi ў нядзелю; тонкая i шыракаплечая, яна стройна iшла, пакалыхваючы крутымi клубамi.
На галаве ў яе красаваўся ўпрыгожаны букецiкам кветак капялюшык, выштукаваны гарадской мадысткай з Iвэто; дужая, гладкая, гнуткая шыя была голая, на патылiцы пяшчотна трапяталiся кароценькiя кудзеркi, зруселыя на ветры ды сонцы.
Бэнуа бачыў дзяўчыну толькi ззаду; але ён выдатна помнiў яе з твару, хоць нiколi асаблiва i не прыглядаўся да яе.
"Чорт вазьмi, такая красуня Мартэнава дачка!" - падумалася яму раптам. Ён залюбавана глядзеў на яе хаду i нечакана адчуў, як яго апаноўвае гарачае жаданне. Яму нават не было патрэбы, каб яна азiрнулася, не! Яго вочы былi прыкаваны да дзявочага стану, а ў думках вiлося тое самае: "Чорт вазьмi, такая красуня!"
Дзяўчына павярнула направа, у кiрунку да "Мартэнёўкi" - фермы Жана Мартэна, бацькавай фермы, - i азiрнулася.
Де Мопассан Ги
Мартэнава дачка (на белорусском языке)
Гi дэ Мапасан
Мартэнава дачка
Пераклад: Нiна Мацяш
Гэта здарылася з iм у нядзелю, пасля абеднi. Ён выйшаў з царквы, скiраваў на пралеглую ярам дарогу, якая вяла дадому, i тут уперадзе заўважыў Мартэнаву дачку: яна таксама вярталася дахаты.
Побач з дзяўчынаю паважнай ступою заможнага фермера iшоў бацька. Ён заўсёды надзяваў нейкi шэры суконны сурдут - не любiў блузаў: на галаве ў яго быў шыракаполы капялюш.
Дзяўчына была ў туга зашнураваным гарсэце, якi надзявала яна толькi ў нядзелю; тонкая i шыракаплечая, яна стройна iшла, пакалыхваючы крутымi клубамi.
На галаве ў яе красаваўся ўпрыгожаны букецiкам кветак капялюшык, выштукаваны гарадской мадысткай з Iвэто; дужая, гладкая, гнуткая шыя была голая, на патылiцы пяшчотна трапяталiся кароценькiя кудзеркi, зруселыя на ветры ды сонцы.
Бэнуа бачыў дзяўчыну толькi ззаду; але ён выдатна помнiў яе з твару, хоць нiколi асаблiва i не прыглядаўся да яе.
"Чорт вазьмi, такая красуня Мартэнава дачка!" - падумалася яму раптам. Ён залюбавана глядзеў на яе хаду i нечакана адчуў, як яго апаноўвае гарачае жаданне. Яму нават не было патрэбы, каб яна азiрнулася, не! Яго вочы былi прыкаваны да дзявочага стану, а ў думках вiлося тое самае: "Чорт вазьмi, такая красуня!"
Дзяўчына павярнула направа, у кiрунку да "Мартэнёўкi" - фермы Жана Мартэна, бацькавай фермы, - i азiрнулася.