JК
Мсцивец (на белорусском языке) :: Де Мопассан Ги
Страница: 6 из 6Ён штомоцы затрос яе i паўтарыў:
- Ты чуеш? Ты чуеш мяне?
Яна нечакана рванулася, каб вызвалiцца, i кончыкамi пальцаў зачапiла мужаў нос. Той палiчыў, што яму стукнулi, раз'юшыўся i ўмiг абрынуўся на жонку.
Ён трымаў яе пад сабой, з усяе моцы даваў поўху i крычаў:
- На, на, на, вось табе, вось, жабрачка, курва, курва!
Нарэшце, зняможаны, знясiлены, ён падняўся i пайшоў да камоды, каб налiць сабе салодкага аранжаду, бо чуў у целе такую стому, што ў кожную хвiлiну мог знепрытомнець.
А яна плакала, залiвалася слязамi ў ложку, зразумеўшы, што праз адну памылку загубiла ўсё сваё шчасце.
I, яшчэ ў слязах, яна пралепятала:
- Паслухай, Антуан, iдзi да мяне, я цябе ашукала, ты зараз усё зразумееш, паслухай.
I, падрыхтаваная да абароны, гатовая апраўдвацца i хiтрыць, яна крыху ўзняла раскудлачаную галаву ў каптуры набакiр.
А ён павярнуўся i наблiзiўся да яе, саромеючыся, што бiўся, адначасова ў глыбiнi яго мужавага сэрца расла невычарпальная нянавiсць да гэтае жанчыны, што здрадзiла другому - Суры.
- Ты чуеш? Ты чуеш мяне?
Яна нечакана рванулася, каб вызвалiцца, i кончыкамi пальцаў зачапiла мужаў нос. Той палiчыў, што яму стукнулi, раз'юшыўся i ўмiг абрынуўся на жонку.
Ён трымаў яе пад сабой, з усяе моцы даваў поўху i крычаў:
- На, на, на, вось табе, вось, жабрачка, курва, курва!
Нарэшце, зняможаны, знясiлены, ён падняўся i пайшоў да камоды, каб налiць сабе салодкага аранжаду, бо чуў у целе такую стому, што ў кожную хвiлiну мог знепрытомнець.
А яна плакала, залiвалася слязамi ў ложку, зразумеўшы, што праз адну памылку загубiла ўсё сваё шчасце.
I, яшчэ ў слязах, яна пралепятала:
- Паслухай, Антуан, iдзi да мяне, я цябе ашукала, ты зараз усё зразумееш, паслухай.
I, падрыхтаваная да абароны, гатовая апраўдвацца i хiтрыць, яна крыху ўзняла раскудлачаную галаву ў каптуры набакiр.
А ён павярнуўся i наблiзiўся да яе, саромеючыся, што бiўся, адначасова ў глыбiнi яго мужавага сэрца расла невычарпальная нянавiсць да гэтае жанчыны, што здрадзiла другому - Суры.