Тамтэй (на белорусском языке)   ::   Де Мопассан Ги

Але хто зразумее мой невыказны страх? Хто зразумее пачуццё нармальнага, разумнага чалавека, якi з жахам у вачах глядзiць на графiн, з якога знiкла трохi вады, пакуль ён спаў!

Я так i праседзеў да ранiцы, не наважваючыся вярнуцца ў ложак.

6 лiпеня. - Я вар'яцею. Сёння ўночы нехта зноў выпiў поўны графiн цi хутчэй - я выпiў! Але цi я гэта? А калi не? Хто ж гэта? Хто? О Божа! Я вар'яцею! Хто мяне выратуе?

10 лiпеня. - Я зрабiў некалькi доследаў, i яны далi дзiўныя вынiкi.

Папраўдзе, я звар'яцеў!

6 лiпеня, перад тым, як класцiся ў ложак, я паставiў на стол вiна, малака, вады, хлеба i сунiц.

Нехта - напэўна я - выпiў усю ваду i трохi малака. Вiно i сунiцы засталiся нечапаныя.

7 лiпеня я паўтарыў той самы дослед, i ён даў такi самы вынiк.

8 лiпеня я прыняў ваду i малако. Астатняе засталося нечапанае.

Урэшце 9 лiпеня я зноў паставiў на стол вады i малака, але навязаў рыльцы графiнаў белай муслiнавай тканiнай i прывязаў коркi. Пасля я нацёр вусны, бараду i рукi чорным грыфелем i лёг спаць.

Мяне ахапiў непераможны сон, за iм прыйшло жахлiвае абуджэнне. Я нi да чога не дакрануўся - нават бялiзна ў ложку засталася чыстая. Я кiнуўся да стала - на тканiне, што абцягвала графiны, плямаў не было. Я развязаў завязкi, дрыжучы ад страху. Нехта выпiў усю ваду! Нехта выпiў усё малако! О Божа!..

Я неадкладна еду ў Парыж.

12 лiпеня. - Парыж. Апошнiмi днямi я зусiм страцiў розум! Напэўна, я зрабiўся цацкай маёй знерваванай фантазii, а можа, я i напраўду быў лунацiк або стаў ахвярай тых усiм вядомых, але невытлумачальных уплываў, якiя называюць сугестыяй. Ва ўсялякiм разе мой стан наблiжаўся да вар'яцтва, i дваццаць чатыры гадзiны ў Парыжы дадалi мне ўпэўненасцi ў сабе.