Страница:
4 из 4
* * *
О любоў мая, Беларусь!
Над туманным начным стаўком
Пралятае самотная гусь,
Разразаючы люстра крылом.
. . . . . . . .
Разразаючы неба крылом.
* * *
Можна ўсё: пусцiць каханне дымам,
Ўзяць i занядбаць мiнулы шлях.
Але толькi не любiць Радзiмы
З чорнаю павязкай на вушах,
З чорнаю павязкаю на вуснах,
З чорнаю павязкай на вачах.
Толькi слухаць словы нездрадлiвыя,
Толькi не тлумiць яе маной,
Бо адным мы вiнны, пакуль жывы,
Перад нашаю вялiкай нiвай:
Праўдай абавязаны мы ёй.
Iсцiнай.
Адзiнаю.
Адной.
|< Пред. 1 2 3 4 >|