Литаратурныя творы з казачными матывами (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

Цi то зломаным крылом

Птушка,тонучы, махае?

- Не, ня хвалi там iграюць.

Ня крылаты ўзмах птушыны,

Гэта парус ў моры сiнiм!..

Кажа зноў Асiлак брату:

- Глянь на сонечны загар,

Быццам коней ляцiць статак,

З шумам, навальнiцай хмар.

- Эх, ня хмары i ня конi

Пеняць вадзяныя горы,

Гэта царская пагоня

Паказалася на моры!...

Стогне вецер, вые дзiка,

Круцiць хвалi валам шэрым.

Ужо бачыць Вяль з Музыкам

Бор стары, знаёмы бераг.

Яшчэ вёсламi ударыць!

Плыт урэзаўся ў пясок,

Мачта хiлiцца набок,

Зьвесiў крыльлi мокры парус,

Пырскi мора на iм зьзяюць...

Вяль Музыку так гаворыць:

- Мы гасьцей з-за сiня-мора

Безь цябе тут прывiтаем.

Хопiць iм сталоў-курганаў;

Мёдам абнясём лiповым.

Хай даруюць, калi п'яна

З плеч пакоцяцца галовы,

Або ў скоках пад нагамi

Трэснуць панцыры iх, шлёмы...

Ты-ж iдзi далей шляхамi,

Дзе над Нёмнам вербы дрэмлюць,

Дзе шумяць прасторы жыта

Ў залатым iмглiстым цьвеце.

I што бачыў, раскажы ты,

Перадай ўсiм на жалейцы.

Разышлiся. Вяль з братамi

Ловiць мора сiнi подых,

А Музыка йдзе шляхамi

На сустрэчу сонца ўсходу.

Вось ужо ў далiнах тоне,

Вось хаваецца за межы,

Толькi ўсё жалейкi тоны

Разьлiваюцца ў бязьмежжы,

А тым часам у затоку

Караблi ўсё прыбываюць,

I на бераг на шырокi

Цар з дружынай высядае.