Литаратурныя творы з казачными матывами (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

Сам цар выступiў наперад,

Кажа: - Гнiцеся мне ў пояс!

Сплёў густым для вас я нерат,

Каб цягнуць да вадапою.

Лепей самi аддавайце

Мне Жалейку i Музыку,

А то з вашых плеч на лапцi

Надзяру мяккога лыку.

I рагоча ўся дружына.

Вяль гаворыць: - Што хвалiцца!

Паглядзiм лепш, хто ў далiне

Выстаiць цi ляжа нiцам...

- Што, няўжо на вас, на гэткiх,

Маёй сiлы будзе мала?

Iзноў разам цар i войска

I паслы зарагаталi.

А пасьля пайшлi ўсе ў наступ

Чорнай ненавiснай сiлай.

Вырваў Вяль дуб каранасты,

Пояс патужыў Асiлак,

Волат парасправiў плечы

I сустрэлiся з навалай.

Пачалi мясьцi i секчы

Толькi рэха застагнала.

Быццам жнiвам на iржышчы

Сноп на сноп - кладзецца сiла:

Цэлы дзень грымiць iгрышча,

Як стагi, растуць магiлы.

Наступае вечар сiнi,

Сонца ў хвалях мора тае,

Позна волатаў з дружынай

Разьдзялiла ноч глухая.

Цар хутчэй уцёк за мора.

Вяль прылёг каля кургана,

Каб, як заснуць толькi зоры,

Зноў дамоў вярнуцца рана.

Сьпiць зямля. Смугою лiпкай

Цёплым ценем сон лiецца,

Толькi часам цiхай скрыпкай

Заiграе польны вецер.

Частка шостая

Ходзiць, нукае Араты,

Конь, залёгшы, цягае шчыра;

I сярэбрацца нарогi

Ад пяску сырога жвiру.

Часам сталь скрабне палiцу,

Часам iскрай пырсьне крэмень...