Кветки па сезону (на белорусском языке) :: Моруа Андрэ
Страница:
10 из 16
Яму прапанавалi кiраваць крытычным аддзелам у часопiсе.
- Калi памерла мая жонка, я пачаў пiсаць п'есу. Але ў мяне не хапае духу займацца драматургiяй.
- А трэба, - адазвалася дама. - Ваша жонка хацела б гэтага.
Ён ажывiўся:
- О! Бясспрэчна! Яна мяне натхняла: яна верыла, што тэатр - маё прызванне.
Мадам Канстан прызналася, што таксама любiць тэатр. Лiтаратуру вывучала грунтоўна: бакалаўр, i ёсць ужо кандыдацкая па-ангельску.
- Выдатна, выдатна!.. А дзелавое асяроддзе вам не надакучыла?
- Не, пакуль быў жывы Антуан. Каб яму дагадзiць, я прымала абы-каго... Яно мне больш даспадобы сустракацца з паэтамi, крытыкамi, але толькi разам з iм...
Ён запытаў, цi бачыла яна на гэтым могiльнiку помнiкi Сэнт-Бёву, Бадлеру. Яна яшчэ не бачыла, i ён узяўся яе праводзiць. Помнiкi здалiся ёй брыдкiмi.
- О не! - запярэчыў ён. - На кожным адбiтак сваёй эпохi.
Прагулка зацягнулася. Яны з такiм запалам абмяркоўвалi розныя пытаннi, што не заўважылi, як напаўзлi хмары i здалёку загрукатаў гром. Наблiжалася навальнiца. Каля брамы iх захапiў дождж.
- Я вазьму таксi, - сказала яна. - Тут на рагу стаянка.
- I я таксама. Гэта ўжо не лiвень, а патоп.
Яны пайшлi шпарка, потым, калi намокла адзежа, пабеглi. На стаянцы было ўсяго адно таксi.
- Сядайце хутчэй, - прамовiў ён.
- Авы?
- Я пачакаю. Скора пад'едзе другая машына.
- У такi час? Наўрад. Можа б я вас падвезла?
- Вам куды?
- Дадому. Праспект Моцарта.
|< Пред. 8 9 10 11 12 След. >|