Новая зямля (на белорусском языке)   ::   Колас Якуб

Няма надзей, няма жадання,

Цяпер на свеце ўсё дазвання

Яму нямiла, нецiкава,

I сну няма, не лезе страва.

Жыццё... ды што жыццё такое?

Эх, глупства, глупства ўсё! пустое!

Мiхал глядзiць на блеск газнiцы.

У вочы ўбiлiся драбнiцы

Дрыгучы блеск i ценi тыя

I танцы-скокi iх нямыя.

Яны варушацца, трасуцца,

Пустымi смехамi смяюцца,

То расплываюцца па столi,

То зноў насунуцца паволi.

Агоньчык дрыгае i скача...

Бы штось чуваць, нiбы хто плача,

Цi то званочак пад дугою

Звiнiць бясконцаю тугою?

Там вочы нейчыя мiргнулi...

I мыслi раптам скаканулi

У багны часаў i прастораў,

Бо iм няма гранiц, запораў.

Глядзiць Мiхал... што за хвароба?

Ён не адзiн - iх дзве асобы:

Адзiн Мiхал - нядошлы, млявы,

Другi - здаровы i рухавы!

Адзiн ляжыць, другi вандруе,

Iдзе па лесе, ў вус не дуе

I не гадае нi аб чым.

Дурны: не цямiць, што за iм

Таксама ходзiць хтось варожы,

Страшэнна здрадлiвы, нягожы,

У нейкiм доўгiм балахоне

I водзiць пальцам па далонi;

Кiўне смяшлiва, знак паложыць,

Бы штось запiсвае, варожыць.

Хто ён такi? чаго ён хоча?

Чаго схiлiўся i шамоча?

I нейкай тухаллю i тленню

Нясе ад чорнага адзення,

I востры пах чуваць кадзiла...

Ах, гэта ж смерць тут захадзiла!

Цi гэта поп?.. I ўсё прапала,

Няма i почуту Мiхала.

Куды ж ён дзеўся? Дзе ён? дзе?

Эх, быць бядзе! ну, быць бядзе!..