Новая зямля (на белорусском языке)   ::   Колас Якуб

Што ён ў сабе цяпер хавае?

Снуецца нечысць там лiхая,

Мярцвяк пад елкай прытулiўся,

На iх цяпер утарапiўся

I зараз мёртваю рукою

Пачне хрысцiць перад сабою,

Каб рух адняць, скаваць iх сiлу,

Каб зацягнуць iх у магiлу.

Там ходзiць страшны воўк-бадзяга,

Разбойнiк крадзецца, туляга,

З акрываўлёнаю рукою

I з страшнай цяжкай булавою.

Шалёны бегае, пужае,

Каго нi стрэне - ўсiх кусае...

- Ну, што, брат Костусь, цi баiшся?

Куды так пiльна ты глядзiш ўсё?!

Алесь пацiхеньку пытае

I руку брата не пускае.

- Цi бачыш што? - Не, так, нiчога!

Гаворыць Костусь, а ў самога

На лоб кучомка напаўзае...

- Мо пойдзем, братка? - ён гаворыць.

Алесь ахвоцен i не спорыць,

Браты за рукi пабяруцца,

Ў зямлянку вобцас панясуцца.

VII. ДЗЯДЗЬКА-КУХАР

Наш дзядзька, мiлы наш Антонi,

Ў дзiцячым часта быў палоне:

Вось так гуртом яго абсядуць

I час работы яго крадуць;

Насi "катла", кажы iм казкi,

Iдзi на поплаў з iмi ў краскi,

Давай адказы на пытаннi,

Тлумач ты iм усё дазвання:

Адкуль, з чаго дзе што бярэцца,

Вось гэта, тое як завецца

I чаму так, чаму не гэтак?

Прыхiлен дзядзька быў да дзетак.