Беларуския народныя казки (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

Толькi той кухар быў нейкi сумленны ды й кажа:

- Гэта той хлапец, што стаў за падкухара, панаварваў такiх смачных страваў.

Гаспадар кажа:

- Клiкнi мне гэтага падкухара.

Прыходзiць падкухар, а гаспадар:

- Дзе ты, - кажа, - i скуль навучыўся гэтак смачненька варыць?

- У цёмным, - кажа, - лесе, пры дарозе, з-пад братняе рукi, што за дабро лiхам плацяць.

Гаспадар i госьцi не зразумелi гэтага, толькi браты, як папера, белыя сталi. Тады дурны кажа:

- Калi не разумееш падкухара дурнога, то глянь i здагадайся на сынох разумных.

- Чаму, - кажа, - так?

- А дзе-ж, - кажа, - пане гаспадару, твой сын трэйцi - дурны?

- А Бог яго сьвяты ведае.

Тады дурны бацьку да ног:

- А то-ж я, - кажа, - твой сын найменшы, я славу даказаў, я птаха з-за мора з заклятага двара дастаў. Я, - кажа, - братаў з вастрогу выкупiў - i давай расказваць усю сваю прыгоду, што меў ад тае пары, калi выйшаў з бацькаўскае хаты. Слухаў яго бацька, а пасьля загадаў узяць зялезныя бораны ды й парасьцягваць разумных сынкоў, а з тым дурным мо' i цяпер яшчэ жыве i цешыцца.

КАРАЛЕВIЧ, ЧАРАЎНIК I ЯГОНАЯ ДАЧКА

У ваднаго караля быў маленькi сын, i хтосьцi яму сказаў, што ён зьгiне. Калi хлапец гэты падрос, то адзiн раз стаў прасiцца, каб яму дазволiлi пайсьцi на паляваньне. Кароль доўга яго ня пушчаў, але потым даў яму людзей, войска ды кажа:

- Ну, iдзi, сынку, пазабаўляйся. - А тым людзям загадаў, каб яго пiльнавалi.