Як брыгадзир Жарар трапиы у Менск (на белорусском языке)   ::   Конан-Дойль Артур

Потым ён звярнуўся да Сафi, але гаварыў па-французску:

- Калi ў вас ёсць добрая камора з надзейным замком, я дазволю яму правесцi там ноч. Але ён мусiць даць слова гонару, што застанецца там i не паспрабуе ўцячы.

- Я нiколi не дам вам слова гонару, - сказаў я.

Рускi сцепануў плячыма.

- Тады заставайцеся на двары. Паглядзiм, што скажаце ўранку.

- Хвiлiнку, маёр Сержын, - спынiла яго Сафi, - будзьце мiласэрныя да гэтага палоннага. Сёння ранiцай ён адпусцiў на волю капiтана Баракава.

Сержын недаверлiва глядзеў на Сафi.

- Гэта праўда, - пачуўся голас Баракава, якi выйшаў з дому. - Ён захапiў мяне сёння ранiцай, а потым адпусцiў пад слова гонару.

- Добра, - сказаў маёр, - але спачатку ён мусiць даць мне слова.

- Вам я не дам нiчога, - адказаў я.

- Палкоўнiк, - крыкнула Сафi, - дайце слова мне!

- Вам, мадэмуазель, я не магу адмовiць. Я даю вам слова гонару.

- Вось, маёр Сержын, - радасна сказала Сафi, - ён даў мне слова, цяпер я ў адказе за яго.

Вельмi незадаволены, гэты мядзведзь дазволiў мне застацца ў доме. Мяне зачынiлi ў цёмным халодным пакоi з адзiным акном, на якiм былi краты. Зачыняючы дзверы, маёр спытаўся:

- Як вам падабаюцца тутэйшыя гатэлi, палкоўнiк? Яны не вельмi шыкоўныя, але гэта лепшае, што мы можам прапанаваць вам. Можа, другiм разам вы знойдзеце iншую краiну, куды вы прыедзеце як госцi, якiх нiхто не запрашаў.

Мне не пакiнулi анi ежы, анi пiтва. У пакоi было холадна, i я не ведаў, як пратрымацца да ранiцы. Раптам я пачуў крокi i скрыгат ключа.