Так сказаы Заратустра (на белорусском языке)   ::   Ницше Фридрих Вильгельм

Мужчына хай асцерагаецца жанчыны, калi яна ненавiдзiць: бо мужчына ў глыбiнi душы толькi злы, а жанчына - пахiбная.

Каго ненавiдзiць жанчына найбольш? - Так гаварыла жалеза магнiту: "Найбольш за ўсё я цябе ненавiджу за тое, што ты цягнеш, не маючы даволi сiлы, каб прыцягнуць".

Шчасце мужчыны завуць "Я хачу". Шчасце жанчыны - "Ён хоча".

"Бач, толькi цяпер свет удасканалiўся" - так думае кожная жанчына, калi ўпакорваецца з поўнiцы свайго кахання.

Упакорвацца павiнна жанчына i здабыць глыбiню для сваёй паверхнi. Бо паверхня яе - неспакойнае, бурлiвае шумавiнне на плыткай вадзе.

Наадварот, мужчына глыбокi, яго бурлiвы паток бушуе ў падземных пячорах: жанчына толькi ледзь-ледзь адчувае, але не спасцiгае яго сiлы". I тут запярэчыла мне жанчына: "Шмат вабнага сказаў нам Заратустра, асаблiва занадта маладым.

Дзiўна, Заратустра мала ведае жанчын, аднак мае рацыю, што да iх! Цi не таму гэта, што ў жанчыны няма нiчога немагчымага?

А цяпер прымi як падзяку адну маленькую праўду! Я ўжо залiшне старая на яе!

Угарнi яе i затулi ёй рот, а то яна крычыць занадта голасна, гэтая малая праўдка".

"Давай мне, жанчына, тваю маленькую праўду!" - сказаў я.

I сказала старая жанчына:

"Iдзеш да жанчыны? Не забудзь плётку!"

Так сказаў Заратустра.

Пра ўкус змяi

Аднаго разу ў спякотны дзень заснуў Заратустра пад смакоўнiцаю i прыкрыў рукамi свой твар. I вось - падпаўзла змяя i ўкусiла яго ў шыю так, што ён крыкнуў ад болю.