Новая зямля (на белорусском языке)   ::   Колас Якуб

Сябры тым часам сквер мiнулi,

Налева ўгору павярнулi;

Тут з будкi стораж iх спыняе:

- Куды йдзяце? - сяброў пытае.

- Куды ж? на гору, ёсць вядома.

- А цi вам правiла знаёма,

Што безбiлетным ход запынен?

Хто йдзе на гору, той павiнен

Бiлет купiць на права ўходу.

Сябры спынiлiсь - грошай шкода;

Ў чупрыны рукi запускаюць,

Аб гэтай справе разважаюць:

За што плацiць? пустая справа...

Але ж iзноў - зiрнуць цiкава,

Як там з гары ўсё выглядае.

I дзядзька стоража пытае:

- А колькi той бiлет каштуе?..

Нiяк у Вiльнi не шанцуе!

- Ўсяго шэсць грошаў. Заплацеце,

Тады сабе, здаровы, йдзеце.

- Дзе наша, брат, не прападала:

Каб наша лiха не даждала!

Гаворыць дзядзька наш разважна,

Ў кiшэню лезучы адважна.

Сябры бiлеты пакуплялi

I на гару пашыбавалi.

- Ото, гара, як печ, крутая!

I вось чаму дарожка тая,

Бы шрубка, ўецца па-над бокам:

Узлезь, папробуй, простым крокам!

Ну, брат, гара, аж ногi млеюць.

Сябры iдуць i весялеюць.

- Цi то яе такая ўрода?

Рукою, мусiбыць, народу

Яна насыпана спрадвеку...

Ото, мой Божа: чалавеку

Заўсёды мала, не хватае,

Антось уголас разважае.

Цi ёсць канец яго патрэбам?

Чаго няма пад гэтым небам!..