Новая зямля (на белорусском языке)   ::   Колас Якуб

Ды раз у сесiю Мiхася

К сабе ляснiчы заклiкае.

"Ну, гэта нешта азначае",

Ў Мiхала думка праняслася.

I ў канцылярыю ўваходзiць,

Вачэй з ляснiчага не зводзiць,

Чагось-та важнага чакае.

- Ага, ты тут! Ну, чалавеча,

Збiрай манаткi i ў Парэчча

За добры час перабiрайся!

Перад Вялiкаднем старайся

Туды, на месца, перабрацца.

Жывi там, нечага баяцца.

- Панок, за што? - Мiхал пытае.

Што за прычына ёсць такая?

Цi я па службе правiнiўся?

Цi на мяне пан угнявiўся?

Я не прадаў, не ўкраў нiчога...

Скажы, панок, на лiтасць Бога,

За што нас пан перамяшчае?

Ляснiчы строга пазiрае.

- Мне чалавек там добры трэба,

А не гультай якi, нязгрэба;

Такi ляснiк, як ты, каторы

Не будзе спаць п'яны ў разоры...

Парэчча - месца неблагое,

I поле там не так пустое,

Хоць менш яго, затое ж - паша!

Дык будзе хлеб табе i каша.

Пакуль я жыў, i ты не згiнеш,

Свае сям'i нябось не кiнеш

Куды ты дзенешся? трымайся,

Жывi i з Богам разжывайся.

Пайшоў Мiхал наш у задуме,

А па дарозе к цётцы Хруме

Ён трапiў з гора выпiць чарку,

Каб галаве яго на карку

Было лягчэй крыху трымацца.

- I што за страх перабiрацца?

Мiхал дарогай разважае.

Мяне ляснiчы паважае!..

А месца, праўда, не лiхое...