Зимовыя сны (на белорусском языке)   ::   Мудров Винцесь

- Храмугу адкрыйця, а то затахленьне! - вiсклiва крыкнулi над вухам i ён разьмежыў павекi. Людзi, што зьбiлiся ля лавы, пачалi разыходзiцца, у тую ж хвiлiну цягнiк скрануўся зь мейсца й жанчына, якая патрабавала адчынiць фрамугу, узрушана паведамiла: - У нас у Лужасьне вынесьлi аднаго, дык так i памёр на станцыi.

... Па целу разьлiлася хваравiтая стома: цела зрабiлася бязважкiм, з галавы выпетрылiся думкi, а сэрца схаладнела i, як яму падалося, пакiнула бiцца. Павекi зноўку зьмежылiся, скронь лягла на шыбу, адчуўшы прыемны халадок, а яшчэ праз хвiлю хтосьцi недарэчна крануўся калена.

- С вами всё в порядке?

Сiвы, ягоных гадоў мужчына сядзеў насупраць i спачувальна глядзеў яму ў вочы.

- Нармальна, - буркнуў Яўхiм, мерачыся iзноў панурыцца ў млявую замарач, але спадарожнiк не сунiмаўся i другiм разам крануўся калена.

- Вам необходимо выпить кофе. У меня хороший, с коньяком... - спадарожнiк выцягнуў з сумкi вялiзны, размаляваны ў кветкi, тэрмас i, зацiснуўшы мiж ног, спрытна адкруцiў плястмасавую накрыўку. Яўхiм узяў накрыўку дрыжачаю рукою i толькi тады заўважыў, што ў спадарожнiка няма рукi: пустое рукаво, выбiўшыся з-за паса скураной курткi, бездапаможна матлялася ў паветры.

Кава апалiла паднябеньне, хмельнай цеплынёй напоўнiла грудзiну. Здавалася, ён пiў гарачую гарэлку, але прыемную на смак i такую пахкую, што суседзi па вагону закруцiлi насамi, а жанчына з Лужасна, якая сядзела за сьпiнаю, уголас запытала:

- I чым эта пахнiць такiм укусным?

Рэшткi гарачай асалоды Яўхiм улiў у глотку й праглынуў, нават не зварухнуўшы коўцiкам.