Беларуския народныя казки (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

Паспачуваў цар пану Глiнскаму-Папялiнскаму ды загадаў лепшым сваiм краўцом i шаўцом пашыць яму новае абмундзiраваньне.

Як бачыш пашылi краўцы i шаўцы новае абмундзiраваньне. Адзеўся Глiнскi-Папялiнскi, прыхарашыўся i паехаў з царом у палацы.

Пагаманiў зь iм цар, пачаставаў, а потым i кажа:

- А цяпер хацеў-бы я паглядзець твой маёнтак: калi ты i праўда такi багаты, дык аддам за цябе дачку.

Спужаўся Глiнскi-Папялiнскi: якое-ж ён багацьце пакажа цару? Увесь яго маёнтак - адна глiняная печ, ды i тая развалiлася.

Пачуў пра гэта кот Максiм. Паклiкаў ён свайго гаспадара ўбок i шэпча яму:

- Ня бойся! Усё добра будзе.

Запраглi царскiя канюхi самых лепшых коней у самую лепшую карэту. Сеў цар у карэту i паехаў. А кот наперадзе пабег - дарогу паказваць.

Едзе цар, едзе, пад'яжджае да маёнтку Зьмея Гарынавiча. Кот наперадзе бяжыць. Бачыць: пастухi вялiкую чараду кароў пасуць. Падбягае ён да пастухоў.

- Чые вы? - пытаецца.

- Зьмея Гарынавiча.

Кот натапырыў вусы, грозны стаў:

- Не кажыце нiкому, што вы пастухi Зьмея Гарынавiча, а кажыце - Марцiна Глiнскага-Папялiнскага. Бо за мною ляцiць Гром зь Пяруном - ён заб'е вас.

Сказаў так кот Максiм i пабег далей. Сустракае вялiкую чараду коней. Падбег да канюхоў i пытаецца:

- Чые вы, канюхi?

- Зьмея Гарынавiча.

- Не кажыце, што вы Зьмея Гарынавiча, а кажыце - пана Глiнскага-Папялiнскага. Бо за мною ляцiць Гром зь Пяруном - ён заб'е вас.

Тым часам царская карэта з громам пад'ехала да пастухоў.