Беларуския народныя казки (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

- Чые вы? - пытаецца ў iх цар.

- Пана Марцiна Глiнскага-Папялiнскага, - адказваюць пастухi.

- О, - дзiвiцца цар, багаты пан Глiнскi-Папялiнскi!

Гэтак-жа адказалi i канюхi.

Пакуль цар ехаў, кот прыбег у двор Зьмея Гарынавiча. Убачыў самога Зьмея i крычыць.

- Хавайся, Зьмей Гарынавiч! Едзе Гром зь Пяруном - ён цябе заб'е i на муку сатрэ.

Спужаўся Зьмей Гарынавiч:

- Куды-ж мне схавацца?

Кот паглядзеў i ўбачыў вялiкае дуплё ў старой лiпе.

- Лезь хутчэй сюды! - кажа Зьмею.

Залез Зьмей у дуплё, а кот забiў дуплё паленам ды яшчэ i глiнаю замазаў. Потым пабег да Зьмеевых слуг.

- Чые вы? - пытаецца.

- Зьмея Гарынавiча.

- Не кажыце нiкому, што Зьмея Гарынавiча, а кажыце, што пана Марцiна Глiнскага-Папялiнскага. Бо за мною ляцiць Гром зь Пяруном - ён заб'е вас.

- Добра, - кажуць напалоханыя слугi.

Прыехаў цар у маёнтак Зьмея Гарынавiча. Слугi кiнулiся сустракаць яго.

- Чый гэта маёнтак? - пытаецца цар.

- Пана Марцiна Глiнскага-Папялiнскага! - у вадзiн голас адказалi слугi.

- Ну, што-ж, - кажа цар, - сапраўды багаты пан Глiнскi-Папялiнскi. Аддам за яго дачку.

Тут цар вярнуўся ў свае палацы, паклiкаў музыкаў i загадаў iграць вясельле.

Усяго там было: хто хацеў, тое пiў i еў. I я там быў, еў i пiў, па барадзе цякло, а ў роце ня было.

АБ ДУРНЮ I ЗАЛАТЫМ ПТАХУ

Было ў ваднаго чалавека трох сыноў: двух разумных, а трэйцi - дурны.