Беларуския народныя казки (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

А нявеста цiха кажа каралевiчу:

- Мы ўцячом, але паставiмдванаццаць зэдлiкаў, то гэтыя зэдлiкi будуць за мяне адказваць.

Так i зрабiлi, а самi наўцекача. Матка пытае:

- Галена, ты ёсьць?

- Ёсьць.

Так яна пытала дванаццаць разоў, а зэдлiкi адказвалi; запытала трынаццаты раз - цiха, дык яна як крыкне:

- Мужу, уставай - няма!

Тады чараўнiк кажа:

- Бяжы хутчэй, мацi, калi ўпусьцiла, ганi iх.

Мацi зрабiлася цёмнаю хмараю i гонiцца, а дачка тое пачула й кажа:

- Гонiць нас мацi, я стану вялiкiм лесам, а ты маленькаю птушачкаю, толькi ня дайся ёй ухапiць.

Вырас адразу вялiкi лес, а маленькая птушачка лятае ў iм. Пачала баба за птушкаю ганяцца: лятала, лятала, ды не ўхапiла. Вярнулася назад, чараўнiк пытае:

- А што ты бачыла?

- Так i так.

- А чаму ты ня брала, то-ж гэта яны, - ганi баба iзноў.

Баба зноў зрабiлася цёмнаю хмараю i гонiць, а дачка тое пачула й кажа:

- Ну, гонiцца зноў мацi, я зраблюся вялiкаю гарою, зарослаю церняю, а ты будзеш салавейчыкам, толькi ня дайся ёй ухапiць.

I стала адразу вялiкая гара, зарослая церняю, а салавейчык песьню сьпявае. Хмара надыйшла, стала баба за салавейчыкам хадзiць: хадзiла, хадзiла - ня дала рады прадзiраць гэтага церня калючага, завярнулася i паляцела, а яны далей уцякаюць. Прылятае да хаты, а ён:

- А што, бачыла?

- Так i так.

- Чаму ты, дурная баба, ня брала, то-ж гэта яны й былi. Ганi трэйцi раз, як знойдзеш, забiрай.