Беларуския народныя казки (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

Каток пытаецца ў мышкi:

- Цi ня згубiла ты табакеркi?

- Не, - кажа мышка, - вось яна!

Падняла табакерку, каб паказаць катку, ды ня ўтрымала: табакерка плюх у мора!

- Ах ты, недарэка! - узлаваўся каток. - Што-ж ты нарабiла?

Выплыў ён на бераг i схапiў мышку зубамi:

- Я цябе задушу!

Убачыў гэта Янка, адабраў мышку. А як даведаўся, што здарылася, дык зноў сеў каля мора i моцна заплакаў - так шкада было яму табакеркi!

Раптам з мора паказалася галава серабрыстай рыбкi:

- Чаго ты плачаш, добры чалавек? Раскажы мне: можа я табе ў чым дапамагу за тое, што ты калiсь збавiў мяне ад сьмерцi?

Прыгледзеўся Янка - пазнаў тую рыбку.

- Эх, - цяжка ўздыхнуў ён, - вялiкая, рыбка, у мяне ўтрата...

I расказаў рыбцы пра сваю бяду. Выслухала яго рыбка i кажа:

- Гэта бяда - не бяда! У мяне тут у моры табакерак колькi хочаш. Я буду выкiдаць, а ты пазнавай, якая твая. Сваю забярэш, а мае мне назад кiнеш.

Вiльнула рыбка хвастом i нырнула на дно мора.

Неўзабаве пачала яна шпурляць на бераг табакеркi - залатыя, сярэбраныя, дыямэнтавыя, маленькiя i вялiкiя. У Янкi аж уваччу мiтусiцца ад табакерак. Давай ён пiльна прыглядацца да iх, i нарэшце-такi ўбачыў сваю.

Зарадаваўся Янка, павыкiдаў у мора лiшнiя табакеркi i крыкнуў да рыбкi:

- Дзякую, даражэнькая! Збавiла ты мяне ад бяды.

Адчынiў ён сваю залатую табакерку. Выскачыў зь яе чалавечак:

- Што загадаеш, гаспадар?

- Апошняя мая просьба да цябе, добры мой памочнiк, - кажа Янка: - аблажы ў поўнач саломаю Зьмеяў замак на высьпе i спалi яго.