Паляыничы (на белорусском языке)   ::   Олдридж Джеймс

- Яна таксама сыходзiць на поўнач?

- Не, - адказаў Бэрк, усведамляючы, што яго адказу напружана чакаюць усе тры паляўнiчыя, асаблiва Рой. - У Муск-о-гi дзiчына знiшчаецца альбо проста вымiрае. На поўначы дзiчыны больш, але не таму, што яна прыходзiць з Муск-о-гi. Не, Муск-о-гi губляе дзiчыну па волi прыроды i паляўнiчага. Яна не можа аднавiць страты. I зараз у яе няма на гэта шанцу.

- А будзе?

Бэрк разумеў, чаму Рой чакае адказу на гэтыя пытаннi, але, зiрнуўшы на яго сваiм вострым позiркам, вырашыў, што нiчога не трэба хаваць.

- Не, - разважна прамовiў Бэрк. - Страты незаменныя. Пэўны час дзiчына яшчэ будзе, але большасць пушнога звера, такога, як бабёр, норка i андатра, будзе змяншацца, пакуль некаторыя з iх не вымруць канчаткова, а iншыя стануць рэдкасцю. Гэта непазбежна, калi, вядома, урад не закрые палову Муск-о-гi для палявання i лоўлi, а затым установiць дзе-небудзь заказнiк для бабра i андатры.

- А цi хочуць гэта зрабiць?

Бэрк устаў i нервова прайшоўся па хацiне, бразгаючы ў кiшэнi нажом i ключамi.

- Не ведаю, што зробiць урад, Рой, - сказаў ён. - Але нешта мусiць зрабiць. Ён можа закрыць усе ўгоддзi альбо толькi палову - я гэтага не ведаю.

- А калi?

Бэрк пацiснуў плячыма.

- Мо ў будучым годзе, а мо праз год. Але, вiдаць, хутка.

- Значыць, паляванню ў Муск-о-гi сапраўды канец? - спытаў Рой.

Рашуча сцiснутыя губы на iмгненне расцiснулiся, выдаючы сумненнi Бэрка.

- Мне хацелася б аспрэчыць гэта, Рой, але вы самi, напэўна, ведаеце.

- Вы спецыялiст, - сказаў Рой. - Вам i кнiгi ў рукi.

Бэрк кiўнуў.

- Вы маеце рацыю. На жаль, гэта так.