Паляыничы (на белорусском языке)   ::   Олдридж Джеймс

- Ты што, дастаеш яго? - спытаў Скоцi.

- Не. Забiваю глыбей.

Рой падрыхтаваў пастку i паставiў яе ў нары пад вадой.

- Цяпер не выцягне, - сказаў ён.

Затым Рой зрэзаў тры цi чатыры сцяблiны чароту i ўваткнуў iх у гразь ля пасткi як сцiплую прынаду.

Яны аб'ехалi ўсё балота, агледзелi ўсе пасткi: i ў харчэўнях, i ў начлежных норах, i на купiнах, дзе пацукi пачаргова пакiдаюць сляды пахкага лiпкага мускусу, выклiкаючы на спатканне або на паядынак; i ля дупляных карчоў, якiя служылi iм уборнымi. Нiдзе, нiчога.

- Засталося яшчэ два, - сказаў Рой.

- Здаецца, ты можаш паставiць крыж на гэтым балоце, - сказаў Скоцi.

Але ў апошнiх пастках было па андатры.

- Неблагiя, - сказаў Скоцi.

- Сярэднiя, - запярэчыў Рой, кiдаючы пацукоў у човен. - Упершыню ў мяне на гэтым балоце такая няўдача.

- Дзве на дзесяць пастак - гэта няблага, Рой. Рою давялося згадзiцца, але раптам ён прыняў рашэнне.

- Давай пройдзем яшчэ раз. Я здыму палову гэтых пастак. Навошта яны будуць дарма сядзець у гэтым балоце.

- Хiба табе не хапае пастак?

- Не.

- Дык навошта здымаць iх?

- Пустая справа, Скоцi. Пустая справа.

Яны знялi чатыры з дзесяцi пастак i пераправiлiся на другi бераг возера, дзе i прыпынiлiся сярод густых водарасцей. Скоцi вылез першы i прытрымлiваў човен, а Рой не захацеў больш мачыць ногi. Ён закiнуў мех за плечы i перадаў ружжо Скоцi. Стаўшы на каленi, Рой хуткiм рыўком закiнуў човен сабе на галаву, i яны пачалi перанос.