Паляыничы (на белорусском языке)   ::   Олдридж Джеймс

У Скоцi была хоць i паношаная, але сапраўдная паляўнiчая шапка. Яго шарсцяная куртка была спартовага крою, яго боты былi паляўнiчыя боты, з гумовымi галоўкамi i высокiмi халявамi з мяккай скуры.

- Глядзi, не намачы свае боцiкi, - сказаў Рой, калi Скоцi апусцiў свой цяжкi мех на дно чоўна. Боты ў Скоцi i ў лесе заўсёды былi вычышчаны да бляску, i кожны год хто-небудзь дражнiў Скоцi, што яны распалохаюць звяроў, атруцяць ваду, заблытаюць усе сляды i падпаляць лес.

- Глядзi, не патапi лодку, - не застаўся ў даўгу Скоцi.

Калi ён усеўся, узяў у рукi другое вясло, замалаванае скураной лямкай, але адразу ж мусiў адпусцiць яго i схапiцца за борт, бо Рой адхiнуўся назад i моцна нахiлiў човен.

- Што здарылася, Рой? - гукнуў Скоцi цераз плячо. - Ты што, стаў стары для вясёлых забаў?

- Гэта ўсё твая вага: як перац, не ўраўнаважыш.

- Гэта ўсё ты, бяздонная бочка, бач, набраўся.

- А ты даўно стаў непiтушчым?

Скоцi не адказаў. Скоцi не быў непiтушчым, з гэтым ён мусiў згадзiцца, але ён заўсёды дакладна адрознiваў дабро i зло, нават у самiм сабе, i асаблiва ў Роя, якi часта не спраўджваў яго надзей.

Яны адштурхнулiся ад берага i паплылi да першай пасткi Роя.

- Як гэта ты яшчэ не вылавiў гэтае балота ўжо шмат гадоў таму? - сказаў Скоцi.

- Андатра ў гэтым балоце не звядзецца нiколi, Скоцi. Яшчэ не было нiводнага сезона, каб я не ўзяў тут хоць што-небудзь.

- Магчыма. Але. што ты маеш на ўвазе пад што-небудзь?

- Тры, часам чатыры пацукi на дзесяць пастак.