JК
Плата (на белорусском языке) :: Эллин Стенли
Страница: 3 из 15Прайшло ж гады два з таго часу, як ён там жыў. Маглi тое-сёе пабурыць, а нешта перабудаваць, тут усё мяняецца.
- Ты занадта хвалюешся, - сказаў Чэпi.
- Мне проста не падабаюцца такiя справы. Мы б i ў гэтую справу не ўлезлi б, калi б гэты хвалько Бродэрык , не дзейнiчаў так на нервы. Ну, цi не праўда?
- Што праўда - то праўда.
- Ведаеш, - Дэл сур'ёзна пакiваў галавой, - сёння ўсё пайшло неяк не так. Я маю на ўвазе тое, што там, у Пам-Бiч, яны сказалi, што паедзем разам, i падкiнулi нас да самага Фрыпорта. Там, фактычна, у мяне i склалася першае ўражанне.
- Адзiны спосаб даведацца больш пра чалавека - гэта сумесна пажыць з iм, адгукнуўся Чэпi.
Яны наблiжалiся да берага. На хвалях, па якiх iмчала лодка, з'яўлялася ўсё больш грабянёў, якiя разбiвалiся аб паласу бруднага на выгляд пяску перад гатэлем. Сярод набягаючых хваляў стаяла некалькi чалавек. Адзiн з iх, прыклаўшы да вачэй далонь, паглядзеў у бок шлюпкi. Дэл павярнуў нос лодкi ў адваротны бок - у напрамку мора - i заглушыў матор. Потым ён устаў, каб паглядзець, колькi засталося да берага.
- Можа, метраў трыццаць, - сказаў ён. - Запомнi месца - там, дзе нiзкi адхон.
- Ты таксама не забудзь, - сказаў Чэпi. Ён пералез цераз борт, нырнуў у ваду, потым выплыў, адкiдаючы з вачэй валасы. - Паводзь сябе так, каб не падумалi, што ты некага чакаеш. Быццам проста катаешся. Калi вернешся, зрабi выгляд, што заглух рухавiк.
- Ты занадта хвалюешся, - сказаў Чэпi.
- Мне проста не падабаюцца такiя справы. Мы б i ў гэтую справу не ўлезлi б, калi б гэты хвалько Бродэрык , не дзейнiчаў так на нервы. Ну, цi не праўда?
- Што праўда - то праўда.
- Ведаеш, - Дэл сур'ёзна пакiваў галавой, - сёння ўсё пайшло неяк не так. Я маю на ўвазе тое, што там, у Пам-Бiч, яны сказалi, што паедзем разам, i падкiнулi нас да самага Фрыпорта. Там, фактычна, у мяне i склалася першае ўражанне.
- Адзiны спосаб даведацца больш пра чалавека - гэта сумесна пажыць з iм, адгукнуўся Чэпi.
Яны наблiжалiся да берага. На хвалях, па якiх iмчала лодка, з'яўлялася ўсё больш грабянёў, якiя разбiвалiся аб паласу бруднага на выгляд пяску перад гатэлем. Сярод набягаючых хваляў стаяла некалькi чалавек. Адзiн з iх, прыклаўшы да вачэй далонь, паглядзеў у бок шлюпкi. Дэл павярнуў нос лодкi ў адваротны бок - у напрамку мора - i заглушыў матор. Потым ён устаў, каб паглядзець, колькi засталося да берага.
- Можа, метраў трыццаць, - сказаў ён. - Запомнi месца - там, дзе нiзкi адхон.
- Ты таксама не забудзь, - сказаў Чэпi. Ён пералез цераз борт, нырнуў у ваду, потым выплыў, адкiдаючы з вачэй валасы. - Паводзь сябе так, каб не падумалi, што ты некага чакаеш. Быццам проста катаешся. Калi вернешся, зрабi выгляд, што заглух рухавiк.