Так сказаы Заратустра (на белорусском языке)   ::   Ницше Фридрих Вильгельм

Да названых паўднёвых пладоў

Падобны, нават дужа падобны,

Я ляжу тут сярод рою

Гуллiвых назолаў-жукоў,

Сярод марнасцi прахлай

Нясцiплых, маленькiх, пошлых жаданняў,

I намыслаў грэшных,

Сярод вас,

О маўклiвыя i прадчувальныя

Коткi-дзяўчаты,

Дуду i Зулейка

А сфiнксаваны, хоць адным словам

Выславiць мог бы пачуццi свае:

(Даруй мне, Божа,

Гэты грэх супраць мовы!)

Сяджу тут, удыхаючы водар паветра,

Празрыстага, райскага, свежага,

У залацiстых палосках,

Такога паветра

Месяц яшчэ не пасылаў

Анi выпадкова,

Анi з капрызу,

Як расказваюць старажытныя паэты.

Але я скептык,

Я сумняваюся ў гэтым,

Я паходжу з Эўропы, а яна

Сама недаверлiвая баба на свеце.

Хай выправiць гэта Гасподзь!

Амiн!

П'ючы духмянасць паветра,

Уцягваючы ноздрамi прагнымi,

Без будучынi, без успамiнаў,

Сяджу я тут,

О любасныя сяброўкi мае,

I пазiраю на пальму,

Як яна, нiбы танцорка,

Гнуткiм станам чаруе,

Сцёгнамi пругкiмi вабiць,

Пераймаеш яе, загледзеўшыся!

Яна падобная на танцорку, якая

Доўга - о, як небяспечна доўга!

Стаiць на адной назе

Можа, яна пра другую забыла?

Прынамсi, дарма я шукаў

Каштоўную другую палавiну,

У святой блiзкасцi я шукаў

Лёгкай тканiны блiскучых адзежын,

Тонкiх павеўных спаднiц.