Беларуския народныя казки (на белорусском языке)   ::   Автор неизвестен

Налавiлi яны з братам дрэў, ачысьцiлi гальлё, калоды зьвязалi адну з аднэй i зрабiлi моцны плыт. А як сьцiхла навальнiца, узьвезьлi свой воз на плыт. Самi стаяць на плыце ды кiруюць доўгiмi жэрдкамiбусакамi, а плыт плыве, як параход.

Убачылi каровы, што валы паплылi на другi бераг, кiнулiся ў раку ды за iмi наўздагон. Толькi свiньнi i авечкi не адважылiся скакаць у ваду. Стаяць на беразе, рохкаюць, мэкаюць. Вярнулiся потым браты з плытам назад i забралi iх.

Гэтак усе i пераправiлiся праз шырокую i глыбокую раку.

Паехалi яны далей i забралiся ў такую пушчу, што й канца ёй няма.

Пачалi браты церабiць прасекi ў пушчы ды масьцiць грэблi. Але дзе там! Чым далей, тым лес гусьцей, а ў iм такiя нетры, што й выбрацца нельга.

Большы брат змарыўся, аслабеў.

- Застануся, - кажа ён меншаму брату, - я тут, бо ня хопiць у мяне сiлы з гэтага лесу выцерабiцца.

I застаўся з сваёю сям'ёю жыць у лесе.

З таго часу i яго самога i ўвесь яго род пачалi зваць паляшукамi.

А малодшы брат не захацеў заставацца ў лесе. Быў ён дужы, як тур, i спадзяваўся на сваю сiлу. Ён адзiн церабiў прасекi, масьцiў грэблi i ехаў далей.

I да гэтых часоў засталiся яшчэ на Палесьсi тыя прасекi ды грэблi, што нарабiў малодшы брат.

Цi доўга ён так выбiраўся зь цёмнага лесу, цi не, але вось нарэшце пачалi трапляцца прагалiны ды палянкi зь пяскамi. Асеў малодшы брат на гэтых палянках, пачаў iх араць i сеяць збожжа.

I з таго часу празвалi яго самога i ўвесь яго род палявiкамi.