Адна гадзина (на белорусском языке)   ::   Хэммет Дэшил

Ён два цi тры днi невыходзiў з памяшкання i таму хацеў пабыць на сонцы, перад тым як вярнуцца дадому.

- Калi Ньюхаўса збiла машына, ён трымаў у руцэ замежную купюру. Вы што-небудзь ведаеце пра яе?

- Вядома, ён атрымаў яе тут. Наш клiент - па прозвiшчы Ван Пелт - зайшоў у кантору, каб заплацiць за работу, якую мы выканалi ўчора папалуднi, якраз у той час, як тут быў бос. Калi Ван Пелт выцягнуў партаманет, каб заплацiць па рахунку, тая паперка - я не ведаю як называюцца галандскiя грошы - была сярод iншых банкнотаў. Здаецца, ён сказаў, што яна вартая нешта каля трыццацi васьмi даляраў. Ва ўсялякiм разе, бос узяў яе, аддаўшы Ван Пелту рэшту. Ньюхаўс сказаў, што хоча паказаць галандскiя грошы сынам - а на даляры ён мог памяняць i пасля.

- Хто ён такi, гэты Ван Пелт?

- Галандзец, мяркуе праз месяц-два пачаць у нас бiзнес па iмпарту тытуню. Апрача гэтага, мала што пра яго ведаю.

- А дзе яго дом альбо кантора?

- Кантора знаходзiцца на Буш-стрыт, каля Сансома.

- Ён ведаў, што Ньюхаўс хворы?

- Не думаю. Выгляд боса не адрознiваўся ад звычайнага.

- Вы ведаеце поўнае iмя Ван Пелта?

- Хендрык Ван Пелт.

- Як ён выглядае?

Соўлс не паспеў дагаварыць апошнiх слоў, як праз грукат i гудзенне друкарскiх машын за сцяной пачулiся праз аднолькавыя iнтэрвалы тры званкi.

Я высунуў дула рэвальвера, якi ўжо пяць хвiлiн трымаў на каленях пад сталом, i зрабiў гэта так, каб яго заўважыў Бен Соўлс.

- Рукi на стол, - загадаў я.

Соўлс падпарадкаваўся.