Паляыничы (на белорусском языке)   ::   Олдридж Джеймс

Ён паскорыў крок, i ўсё адно было ўжо зусiм цёмна, калi яны падышлi да разнасцежаных дзвярэй хацiны, з якой клубамi валiў дым.

- Хто гэта там? - сустрэў iх голас Самсона.

Скоцi быў здзiўлены, але Мэрэй вiтаў iх:

- Хэло, Рой, хэло, Зел, - у яго словах не было здзiўлення, толькi звычайнае вiтанне - i нiчога больш.

- Дык ты тут? - напаў на яго Зел. - Чаму ты не зайшоў па мяне? Я чакаў цябе ў Роя цэлы тыдзень.

- А я якраз збiраўся iсцi па цябе, - сказаў Мэрэй, дапамагаючы iм скiнуць мяхi.

- Позна ж ты сабраўся, - разышоўся Зел.

Мэрэй не стаў з iм спрачацца, i ў ягоных вачах можна было прачытаць поўную абыякавасць - цi ўзяць Зела, цi пакiнуць яго, чакаць Зела альбо не чакаць.

- Значыць, i ты сабраўся? - сказаў Скоцi Рою.

- Падобна на тое, Скоцi, - неахвотна адказаў Рой.

- Гэта няправiльна, Рой, - пакруцiў галавой Скоцi.

Рой не спрачаўся, не называў Скоцi прападобным.

- Правiльна цi няправiльна, - сказаў ён, - якая рознiца?

- Што i казаць, падманеш ты iнспектара, - сказаў Самсон.

Мэрэй пазiраў на Роя i бачыў толькi лепшага звералова Муск-о-гi. Але сiтуацыя яму падабалася.

- Гэта праўда, Рой, - сказаў ён, - iнспектар надта здзiвiцца, калi даведаецца, што ты залез у заказнiк! Ён, вядома, перакананы, што ты ловiш больш за норму, але ўсё-ткi лiчыць цябе законапаслухмяным траперам. Вось здзiвiўся б ён, калi б убачыў цябе з намi! Уяўляю! - Яны не ўслухоўвалiся ў няспешную гаворку Мэрэя, i ён не меў прэтэнзiй.