Паляыничы (на белорусском языке)   ::   Олдридж Джеймс

- Адным цудоўным днём не толькi Рой здзiвiць гэтага нягоднiка iнспектара, - гарачыўся ўвесь узбуджаныЗел.

- А чаму ты, Самсон, не iдзеш з намi? - хутка спытаў Рой. Ён не жартаваў, ён быў сур'ёзны, нават занадта сур'ёзны. Яго мускулiсты твар напружыўся, маленькiя вочы схавалiся ў зморшчынах, калi ён здзеклiва зiрнуў на Самсона.

- Спытайся ў Скоцi, - сказаў Самсон. - Калi пойдзе ён, пайду i я.

- Пайшлi з намi, Скоцi, - сказаў Рой; гэта быў не здзек, а проста безнадзейны заклiк. - Чаму ты не iдзеш?

- Каб табе было не сорамна туды iсцi? - сказаў Скоцi.

Роя гэта не кранула, i Скоцi пашкадаваў, што сказаў гэта.

- Я жанаты, Рой, - сказаў Скоцi, каб вылучыць неабвержны аргумент i iстотную прычыну. - Жанаты i Самсон. Мы не можам так рызыкаваць, як рызыкуеце вы.

- А што такое? - умяшаўся Зел. - Сахаты жанаты, i я жанаты.

- Так, - марудна запярэчыў Скоцi, - i калi б вы маглi атрымаць назад вашыя надзелы, вы ўчапiлiся б у iх зубамi i рукамi. Дык навошта ўцягваць Роя ў вашыя неразумныя задумкi?..

- Ладна, Скоцi, - спакойна прамовiў Рой, i больш да гэтай тэмы яны не вярталiся.

- А як жа з тваёй уласнай лоўляй, Рой? - спытаў Самсон. - Калi iнспектар захоча праверыць цябе, ён адразу зразумее, што цябе няма.

Рой кiўнуў.

- Я i хацеў папрасiць цябе i Скоцi, каб вы час ад часу правяралi мае пасткi. Усё, што трапiць у iх - вашае, толькi стаўце iх зноў. Можаце карыстацца маiмi хацiнамi. Як? Згода?

Скоцi i Самсон пераглянулiся.

- Ладна, - сумна адказаў Скоцi.

- А калi ты вернешся? - спытаў Самсон.

- Пра гэта ты спытай у Сахатага, - адказаў Рой.