Миколка-паравоз (на белорусском языке) :: Лыньков Михась
Страница:
28 из 146
А мацi далей дыктуе:
- Хлеб наш насушны даждзь нам днесь...
А Мiколка зноў пытае:
- А чаму толькi насушны, а калi я, скажам, пiрага хачу цi абаранка?
Не сцерпiць тут дзед, падказвае: "З макам", а сам хуценька падаецца за дзверы, убачыўшы, што мацi грозна пазiрае на качарэжку каля печы.
А Мiколка зноў са сваiмi роспытамi:
- А цi любiць Бог "зайцаў хлеб"?
Замест адказу матчыны пальцы даволi блiзка знаёмяцца з Мiколкавым вухам, i яно пачынае гарэць i чырванець, як той семафор за стрэлкамi. А мацi прыгаворвае:
- Гэта табе за "зайцаў хлеб"! А гэта табе за непаслушэнства перад Богам. А гэта табе... бязбожнiк ты гэтакi... Кажы цяпер "Багародзiцу"!
Маўчыць Мiколка, насупiўшыся.
- Кажы: "Багародзiца Дзева, радуйся, благадатная..."
- Дужа яна ўзрадавалася б, твая благадатная, калi б яе так за вуха пацягалi... - мармыча Мiколка пад нос.
- Што ты вярзеш там, неслуш! - гневаецца мацi. - Ну, пачынай!
- Не буду...
- Кажы адразу!..
- Не буду... - упарта стаiць на сваiм Мiколка i скоса пазiрае, як матка развязвае матузы ад фартуха, становячыся блiжэй да дзвярэй, каб адрэзаць Мiколку ўсякi шлях да адступлення. Калi заўважае Мiколка, што развязваецца апошнi вузел i матузовая пагроза набывае яўную небяспеку, ён маланкай кiдаецца пад тапчан, наганяючы страху на спаўшага там ката. Той стралой iмчыць да дзвярэй, збiваючы з ног Мiколкаву мацi.
|< Пред. 26 27 28 29 30 След. >|